al weer meer dan een week geleden...

Lief thuisfront,

Hier weer een berichtje vanuit Australie. Heb al meer dan een week geen berichtjes meer geschreven. Dat komt omdat er niet zo heel veel nieuws te vertellen valt. Afgelopen zaterdag ben ik niet wezen surfen. Leetoia, mijn surf instructrice was met nog een paar andere staff leden op een soort mini outreach ergens in de outback. Hier regende het heel het weekeind dus wij hebben eigenlijk alleen maar suf binnen gezeten en een boel films gekeken. Was ook wel gezellig hoor, voelde een beetje aan alsof het herfst vakantie was. Guur weer buiten en lekker knus met zn alle op de bank met een warme kop thee, voor de buis. Maar om daar nou een heel blog over vol te gaan schrijven.... T zou wel kunnen, nou goed, daar gaan we dan. We habben dus vrijdag een vrije dag (normaal maandag en zondag maar omdat we vorige week maandag lecture hadden en een deel van de staff dus in de outback zat, hadden we afgelopen vrijdag vrij ter compensatie) Onze dag begon met uitslapen. Heerlijk, als je heel de week vroeg op moet omdat je dag nou eenmaal vroeg begint is het heerlijk om een ochtendje niet door je wekker gewekt te worden, maar daar hoef je niet voor aan de andere kant van de wereld voor te zitten. Na een brunch en een douche zijn we begonnen met “the Holiday” een enige film over twee meiden die elkaar via internet vinden en voor de vakantie van huis wisselen om hun ex-vriendje te vergeten. De een woont in Engeland en de ander in Amerika en ruilen dus van huis. Een lekkere feel good movie. Daarna hebben we een gouwe ouwe uit de kast geplukt, een film die al heel lang op mn one2watch lijstje stond. “Breakfast at Tiffany’s”. Erg leuk. Al ben ik bang dat de mannen daar anders over dachten. Vervolgens was “the persuit of happyness” met Will Smith en zijn aandoenlijke zoontje met schattige krulletjes, aan de beurt en de dag werd in stijl afgesloten met een echt Christlijke kas kraker “fire proof” waarin alle acteurs vrijwilligers waren en dat was ook duidelijk te merken aan hun acteer talent, maar dat mocht de pret niet drukken. De boodschap was duidelijk. Na deze energieke film marathon zijn we nog een blokje om gegaan. Even naar Plumpton gewandeld. Daar een poosje hangjeugd gespeeld in het winkelcentrum en toen, door de plassen, het had immers heel de dag geregend, weer terug naar de base. Zaterdag hadden we youthstreet. Maar het regende en dus waren er niet zo veel kinderen. Normaal gaan we elke week met een groep kinders, die we crew noemen, naar een skatepark, maar het regende dus blijven we op de base en heeft de crew, wel 2 stuks, en een groot deel van de staff en DTS students, zich vermaakt op de playstation. Zondag ochtend naar de Fiji church geweest. Daar hebben we volgens de tradietie 2 liedjes gezongen en kregen we vervolgens na een flinke reeks mededelingen een presentatie van de Gideon Organisation. Deze organisatie verspreid Bijbels. Voornamelijk het nieuwe testament. In hotels, motels, scholen over de hele wereld. Op een gegeven moment dacht ik, nou dan is het nu wel genoeg, tijd voor de preek, maar nee, de ene Gideon werd afgelost door de volgende en we werden getrakteerd op nog meer verhalen over Bijbel uitdeel acties. Heel indrukkwekkend maar echt een leerzame preek was t niet. Die kwam ook niet meer. Maar goed, daar doe je dan DTS voor dacht ik, daar krijg ik mn portie Bijbel kennis wel. In de regen terug gelopen naar de base en daar vervolgens jaja mn boek uitgelezen. Haha jullie dachten zeker dat ik weer een film had gekeken he, die film moest nog even wachten want we moeten 10 oktober een boek verslag inleveren en ik had het boek nog niet uit. Dus hebben we eerst met zn alle gezellig knus op de bnak met een bak thee ons boek gelezen en daarna heb ik mn boek verslag geschreven, en daarna pas een dvd-tje in de dvd-speler geschoven. “a walk to remember” over een meisje dat ziek word en verliefd word en even vergeten was te melden aan haar nieuwe vriendje dat ze niet heel lang meer te leven had. En daarna “Klick” over die kerel die zn leven bestuurd met een afstandsbediening, wat hij beter niet had kunnen doen.
Any way, ik zei toch dat k weinig nieuws te melden had.
Ik kan nog wel wat vertellen over de lessen. De lessen zijn vrij intensief. We hebben gemiddeld 4 uur les per dag. Meestal gewoon frontaal les. De spreker praat veel en schrijft af en toe wat op een whiteboard wat wij dan braaf over schrijven. We lezen veel uit de Bijbel wat erg fijn is want zo veel kennis had ik nog niet uit dat boek. De lessen zijn echt heel leerzaam. Af en toe vloeien er wat tranen omdat er toch wel af en toe een gevoelige snaar geraakt word, maar dat is DTS. Er zijn een boel studenten, inclusief ik mij zelf, die toch wel het een en ander voor hun kiezen hebben gehad en die toch nog niet helemaal klaar zijn met het hele gedoe. Nu is dit hier een goede plaats om dingen af te sluiten, wonden te helen, plaatsjes te geven, te vergeven, vergeven te worden en verder te gaan. We zijn nu aangekomen in week 5. De eerste week was een introductie, de 2e was met de eerste gastspreekster Bev over het karakter van God en hoe je God’s stem kan horen. Week 3 was met Cynthia over het tabernakel en worship. Erg leerzaam! Afgelopen week, 4, was Steve Ahern hier om ons te vertellen over het vader hart van God. En vandaag zijn we begonnen met Paul Richards over de Heilige geest.
Maar, mijn batterij van mijn laptop is bijna leeg, tis 24.40 en dus tijd om te gaan pitten. Tot de volgende keer!
Bye