Samoa here I am

Dag 1: Back to the basics! Zaterdag 21-11-09

Hier lig ik dan in mn stapel bed. Alleen dit keer ligt er niemand boven me. Alleen de onderste bedden worden gebruikt. Het bovenste bed word gebruikt om de klamboe aan op te hangen. Zo kunnen we “muskieto vrij” slapen. Ik lig nu niet in bed om te slapen want het is 14.00 en nog lang geen bed tijd dus. Het is zaterdag en dat is hier op de Samoa base een vrije dag.

Zaterdag 21 november zijn we om 8.30 s ochtends vertrokken richting vliegveld. Om 12.00 vlogen we naar Brisbane en van daar zijn we naar Samoa, Apia, gevlogen. Sydney-Brisbane was een uurtje en van Brisnbane naar Apia was het een kleine 6 uur. Hier in Samoa is het 2 uur later, de vorige dag. Dus we kwamen vrijdag avond om 23.00 aan in Apia.... Het tijd verschil met Nederland is nu 12 uur. Dat maakt het makkelijk. Jullie zijn nu 12 uur verder. Dus bij mij is het zaterdag middag 14.15, bij jullie is het zaterdag nacht 02.15.

We zijn met een taxi busje naar de YWAM base gebracht. En de verbazing begon meteen. Nu denken jullie, die Greet is wel wat gewend dus waar heeft ze het over.... nou, het stuur van de taxi zat links, lekker europees dus, maar ze rijden hier aan de linkerkant van de weg.... Nu heb ik me vandaag laten vertellen dat ze dat net een jaar geleden veranderd hebben. Hij vertelde dat ze voorheen netjes rechts reden maar omdat ze zo dicht bij Nieuw Zeeland en Australie zitten, ze het toch maar veranderd hebben. Maar het gros van de auto’s heeft dus het stuur aan de linkerkant. Alle verkeers borden zijn naar de andere kant van de weg verhuisd en de pijlen op de weg zijn over geschilderd.
Het was natuurlijk pik donker. Het enige wat ik zag was veul sterren en verder deed het een beetje aan Afrika denken. We werden welkom geheten door wat staff en zijn eigenlijk meteen naar bed gegaan. Nu moet je niet een slaap zaal voor je zien zoals ik die in Sydney had. Geen slaapzaal met een keukentje, ramen, ventilator of... muren. Nee onze slaapzaal heeft 6 stapelbedden, een dak van een soort gedroogde bladeren en een flink aantal palen om dat dak omhoog te houden en een vloertje wat ongeveer een halve meter boven t gras is. Verder is onze “slaapzaal” uitgerust met 4 stopcontacten en 2 TL-balken.
Vanmorgen werd ik wakker en had ik vanuit mijn “klamboe-nestje” een prachtig uitzicht over het terrein van de base. Palmbomen meer van die leuke slaapzalen en een prachtig zonnetje. Wat bergen met wolkjes op de achtergrond. Echt een plaatje.
Om 8.00 is het ontbijt-tijd dus snel in onze kleren geschoten en naar de “eetzaal”. De eetzaal is ongeveer hetzelfde als de slaapzaal alleen zit er een keuken aanvast. De keuken heeft wel muren. En een uitgifte luik. Hier komen we een ontbijtje krijgen. Ook dit is iets anders dan in Sydney. Het is ook anders dan bij jullie. Het zijn 3 witte boterhammen met boter, voorgesmeerd door de staff, een stuk papaja en een kop thee. Ik vroeg aan de “kitchen-crew” of het erge “black-tea” was en na een “yes-it-is, do you want milk” ben ik van mn geloof afgevallen en heb ik melk in mn thee gekregen. Gelukkig was een van de meiden zo lief om voor mij 3 boterhammen zonder boter te regelen. En er ging ook iemand voor mij aan de slag om een lunch pakketje zonder boter voor me te maken. Erg vriendelijk. Voor de mensen die mij niet zo goed kennen... ik ben niet zo van de boter.... zeg maar helmaal niet... Omdat het een vrijedag is kregen we dus een lunchpakketje. Ik denk dat er doordeweeks gewoon een lunch is. Mijn lunch gestond uit 4 boterhammen zonder boter. Ik dacht, dat zullen wel weer droge boterhammen zijn, maar toen ik mijn pakketje wat beter bekeek ontdenkte ik dat het twee dubbele boterhammen waren. Eén met een gebakken ei en een met plakjes banaan. Jummie!
Goed, wij gaan zitten en ik neem dapper een slok thee met melk.... oe, zoet... gezoete thee met melk, oke, best lekker alleen wel anders als je thee zonder suiker verwacht. Onzeker kijken we om ons heen. Geen pindakaas, jam, kaas of worst. Niets. Ik zie iemand van de Samoa base dr brood in dr thee dopen. En ik ben niet zo moeilijk en denk nou dat zal dan wel lekker zijn dus doe ik dat ook, en ja, het is best lekker. Na dit stevige ontbijt vertrekken we naar het dorp, of ook wel “down’town”. We wachten een poosje aan de kant van de weg, en ja hoor, na 20 min is er een bus. Ze doen hier niet aan bustijden. Er komt gewoon 1 bus per uur of niet. Dan komt tie wat later... maar in ons geval hadden we geluk en was er een bus die ons “down-town” wilde brengen. Dus bus was voornamelijk hout en metaal, geschilderd in vrolijke kleurtjes. Een beetje gaar model bus dus, maar voorzien van een flinke set boxen en een cd-speler. Kitty en ik nemen plaats op het bankje meteen na de deur rechts. Een houten bankje. De bus stop onderweg nog een paar keer en mensen stappen uit en in. Wat gebeurd er als de bus vol is? Nou dan gaan ze dus op je schoot zitten. Nu is dat niet zo erg maar het schoonheid ideaal in Samoa is hoe dikker hoe beter. Als je een maatje meer hebt ben je gezond. En zo niet dan brengen ze je met alle liefde naar het ziekenhuis want dan is er vast iets mis met je. Maar goed, terug naar de bus. Nu jullie weten dat het gros van de bevolking in Samoa, in onze ogen, aan overgewicht lijd, kan je je voorstellen dat ik niet echt zit te wachten op iemand die op mn schoot komt zitten. Dus toen de bus vol was er er meer mensen mee wilde heeft Kitty mij op schoot genomen zodat de wat vollere dame naast ons op het mini bankje plaats kon nemen. Iedereen happy en niemand geplet.
Het eindpunt van de route was “town” dus wij de buschauffeur betalen, wel 2 tali p.p. (Dit komt overeen met 60 euro cent) en de bus uit.
Overal om ons heen mensen en verkeer. Gelukkig waren er 2 meiden van de Samoa base bij ons en die loodsden ons veilig naar de markt. Op zaterdag sluiten de winkels om 13.00 dus we hadden niet veel tijd. Ons doel: wasmiddel, een fles water en een lovalova. Nu hebben jullie geen idee wat dat is. Nou, het is een sarong. Zo’n flinke lap stof in vrolijke kleurtjes die je voor allerlei doeleinden kan gebruiken, strandlaken, zonnescherm, handoek, theedoek en je kan hem leuk als rok dragen. Vooral dit laatste doeleind word hier gretig gebruikt zowel door de vrouwen als de mannen. Het is hier tropisch warm en het is een dun en luchtig stofje dus erg comfy. En waarom ze het een lovalova noemen.. ach. Het is hier geloof ik een soort stopwoord. In Australie eindigt iedereen een zin met “hey” en hier met “lova”. Overal om heen zag ik mensen met lovalova’s en ook in elke winkel zijn ze te koop, en dan nog alle straatverkopers niet te vergeten. Voor 10 tali, das ongeveer 3 euro, ben je al in het bezit van zo’n vrolijk gekleurd lappie. Die van mij is groen met paars. De rest van de boodschappen ging ook aardig vlot. Een fles water is overal te koop. Waarom hadden we geen water meegenomen van de base, nou dat was op, en het water uit de kraan is niet drinkbaar. Het drinkwater is hier het regen water en denk dat ze zeten te wachten op een nieuwe bui.. dus daarom moesten we “down-town” een flesje kopen. En wat denk je water is duurder dan waspoeder... een doosje waspoeder kost nog geen 60 euro cent.
De winkels sloten om 13.00 dus was er verder geen tijd om uitgebreid de winkels en markt te bezoeken dus zijn we terug gegaan naar de hectiek van het “bus station”. Hier hebben we ons lunch genuttigd. Ik heb mn boterham met ei aan Leetioa afgestaan. Ze had haar pakketje vergeten en ik ben niet zo’n ei fan. De boterham met banaan was daarin tegen errug lekkur! Na een half uur wachten op de bus hebben we maar een taxi gepakt. Die bracht ons voor 3 tali p.p naar de base.
Om 14.00 waren we terug. Ik was klam van het zweet en vuil van het stof in de stad. Gewapend met zeep en mn handoek begeef ik me naar het toilet gebouw. Doe je ogen dicht en stel je een oud toilet gebouw voor je op een natuur kampeer terrein. Ik als doorgewinterde kampeerder kan wel wat hebben. Ik open het douche gordijn en wat denk je, geen douche kop, alleen een slang die met een touwtje aan het plafon is gebonden. Ik open de kraan en een matig straaltje koud water daalt neer. Niet echt volle bak zeg maar, maar genoeg om nat te worden, in te zepen, af te spoelen en te voelen dat het water toch wel echt koud is. Twee minuten later sta ik mezelf af te drogen en ga ik naar onze slaapzaal om dit verslag te gaan schrijven. Een kwartiertje later barste de bui los, een nieuwe voorraad drinkwater werd afgeleverd. Dit is niet echt een probleem, het is “huricane seizoen” dus het regent veel, van de korte buitjes. Maar het is wel een probleem als je net je spulletjes geinstalleerd hebt, tas uitgepakt en zo en het blijkt dat precies jou “klamboe-nestje” onder het lek in het dak staat.. dus ik alles verhuisd naar een nieuw “klamboe-nestje”.

Heb “down-town” een internet zaakje gevonden waar je goedkoop kan internetten. De eerst volgende keer dat we “down-town” zijn zal ik dit stukje opt net gooien. Foto’s zal helaas wat minder makkelijk gaan. Ik moet 0,80 tali per mb betalen en heb geen idee hoeveel mb ik gebruik tijdens het uploaden van foto’s. Maar ik ga mn best doen.

Tot de volgende keer,

Liefs,

Greetje


Dag 2: De kerkdienst. Zondag 22-11-09

Samoa is 97% Christelijk, dus op zondag gaat iedereen naar de kerk! Wij dus ook! Gister had Tasi ons uitgenodigd om met haar mee te gaan naar haar kerk. Prima. Na een iets uitgebreider ontbijt dan gister, geroosterd brood, een kop zoete thee met melk, een banaantje en voor de liefhebber was er ook nog jam, vertrokken we met een taxi naar de kerk. De Engelse hebben lang geleden “het woord verkondigd” hier en dat betekend veel Engelse ouderwetse Christelijke invloeden op het eiland. Zo moesten we gekleed in een jurk of rok tot over de knie en onze schouders bedekt.
De kerk was wit met rood en blauw glas in lood raampjes. De banken waren van hout en op de kansel stonden bloemen. Bijna alle vrouwen waren in het wit en droegen een witte hoed. Nu waren er gelukkig ook een paar zonder hoed en niet in het wit zodat we ons niet zo heel erg underdressed hoefde te voelen. De mannen waren keurig in colbert, overhemd en stropdas. Ook meeste wit. De mannen droegen alleen geen broek maar een rok. Een lange rok met daaronder teen slippers. Je kan hier overal aankomen op teenslippers! Handig want heel veel anders heb ik niet meegenomen.
De dienst was uiteraard in het “Samoaans” maar Tasi had de dominee verteld dat ze internationale gasten had meegenomen dus vertelde hij sommige stukjes in het Engels. De preek ging over Filemon. Gelukkig hebben we een hele week les gehad over Filemon en hebben we dus niks gemist, wat we nog niet wisten. De liederen die gezongen werden klonken als nummers uit de psalmen bundel. Alleen dan met een wat eilands tintje. De zang werd begeleid op een keyboard met van die grappige toontjes er in. Zo klonk het net of er een stealband bij ws. Niet iedereen zong, maar de mensen die zongen klonken erg mooi. Geen idee wat ze zongen maar het zal ongetwijfeld goed zijn geweest.

Rond 11.00 was de dienst afgelopen en hebben we nog een praatje gemaakt met de dominee. Erg vriendelijk.
Terug aangekomen op de base hebben we een overleg gehad met ons “team Pacific”. Daarna klonk de “lunch-bel”. Samoa is een “hot-climate-culture” en dat betekend onder andere dat ze niet zo van de tijd zijn. Er word gegeten als het eten klaar is. En als het klaar is dan bellen ze. Duidelijk en handig, heb mn horloge dus maar opgeborgen! Dus lunch was goed. Een kippenpootje in een heerlijke marinade, rijst, een banaan (zo’n hartige, smaakt een beetje aardappel-achtig) en een salade van kool en wortel.
Het is zondag dus rustdag dus iedereen srok zich na het eten terug en Kitty, Janine en ik zijn een stukje gaan lopen. Het is echt super mooi hier en bijna elke boom draagt wel een vrucht. Sommige ken ik wel maar ook veel waarvan ik geen idee heb wat of het is. Onderweg kwamen we langs een avocado boom. De boom stond achter een hek maar er lagen een paar avocado’s langs de weg op de grond en die mag je dan dus pakken. In Nederland moet er een flinke dosis zout op een avocado voor dat het een beetje smaakt, maar hier is het een heel ander verhaal. Al lopend heb ik de avocado met mijn tanden ontdaan van zijn schilletje en hem opgegeten. Ech heel lekker. Vol van smaak (en rijk aan omega 3 vetten haha, wat weer goed is voor mij want die mis ik omdat ik geen boter eet). Liggen hier nu nog 6 avocado’s naast mn bed. We zijn tijdens onze wandeling ook nog getuige geweest van een poging tot moord. Jaja. Veel mensen overlijden hier door dat er een kokosnoot uit de boom valt. Wij lopen rustig over de weg en horen opeens gekraak, gevolgd door een luide klap. Dat was dus een kokos noot die uit de boom viel. Helaas viel die aan de andere kant van het hek en konden we deze niet meenemen. Na deze ervaring liepen we met een grote boog om de palmbomen heen.

Inmiddels is het dag 3 en zit ik in een internet cafe mn blog "up-te-daten"
Het is heerlijk weer en we beginnen al aardig in het Samoaanse ritmte te komen. Vanmorgen om 5.30 begonnen met worship.... k was nog nite echt wakker. Het ontbijt van verse kokos, papja en een stuk cake maakte het vroege opstaan goed. Vroeg naar bed dan maar vanavond.

Liefs,

Greetje