Het eind van het jaar

Woensdag 30 december

Vanmorgen zijn we mango’s wezen plukken in de buurt. Er zijn verschillende families met mango bomen waar we van mochten komen plukken. De mango’s zijn voor de kinderen in het ziekenhuis waar we later op de dag naar toe gaan.
Tijdens het mango plukken is er natuurlijk ook tijd om mango te eten. Vanmorgen heb ik drie verschillende soorten mogen proeven. De mango’s die we hier op de base hebben zijn vanbinnen geel en harige. Nu heb ik vanmorgen de oranje, niet harige kunnen proeven, oranje van binnen. Deze is ook erg lekker. Totaal anders van smaak, maar zoet en sappig. Dan is er nog een mini mango, deze kan je met schil en al opeten. Ook deze is zoet en oranje en heeft geen haren, maar smaakt weer anders dan de grote oranje. De meneer bij het laatste huis vertelde me dat er nog een soort is die een beetje ovaal is heeft de vorm van een banaan. En er is er een die de vorm van een peer heeft.
De mango’s liggen echt overal. Er zijn er veel open, die vallen dan uit de boom omdat ze rijp zijn en barsten tijdens de val open, deze dienen als voer voor de vliegen. Je moet dus overal uitkijken waar je loopt want ze vallen overal naar beneden, het is duidelijk “mango-hoog-seizoen” Any way, ik heb m’n portie mango voor vandaag weer gehad.

Om 16.00 waren we bij de kerk en hebben we de kinderen voorbereid op het bezoekje aan het ziekenhuis, toen de truck, lees kleine, niet overdekte, vrachtwagen, bij de kerk aangekomen was hebben we iedereen “ingeladen”. Ik voelde me net een vluchteling. De truck was zo vol dat we moesten staan. Andere zaten op de grond en hadden kinderen op schoot. Het was wel een belevenis hoor. Ik kan me nu een beetje voorstellen hoe een vluchteling zich moet voelen. Zo zijn we dus naar het ziekenhuis gereden. Stel je daar geen degelijk Albert Zweitzer ziekenhuis bij voor.... Het was er een zooitje. Overal lagen spullen en het zag er niet echt hygiënisch uit. We hoefden zelfs onze handen niet te wassen toen we naar binnen gingen. Er waren geen kinderbedjes of wiegjes. Zelfs de baby’s lagen op een gewoon bed. Het was er vol en warm. Van de meeste kinderen die er waren, waren ook een van de ouders er. Ik denk dat de ouders toch de meeste zorg voor het kind moeten dragen. Wassen en voeden enzo. Kinderen drinken hier trouwens tot hun derde nog uit de borst volgens mij. Ik heb kinderen gezien die met een zakje chips in de hand borstvoeding krijgen.

We gingen in kleine groepjes de kinderafdeling op. Het muziek team heeft een paar nummers gezongen en het dans team heeft een dansje opgevoerd. Wij, het arts team, wij hebben de kaarten aan de zieke kinderen gegeven en de maskers laten zien die we gemaakt hebben. Vervolgens hebben we voor de zieke kinderen gebeden en de mango’s uitgedeeld. Vooral de ouders van de kinderen in het ziekenhuis waren erg dankbaar. Daarna hebben we buiten nog wat liedjes gezongen, om de tijd te doden. De truck die ons weer op kwam halen was wat later. Iedereen weer “ingeladen” en al zingend terug naar de kerk gereden.
Het was goed om dit te doen, vooral met de kinderen van de kerk.



31 december, oudjaarsdag

Vandaag hebben we eindelijk meer duidelijkheid gekregen over “het kamp” waar we zouden gaan helpen. Nou heb blijkt dat het niet bij helpen blijft. Het word, het kamp voorbereiden en leiden. Wij zijn de staff van dit mini DTS-je. We gaan zaterdag of zondag al richting het noorden van het eiland waar het kamp zal zijn. De kinderen komen maandag. Er zijn vier, “lesdagen” en daarna gaan ze op “mini outreach”. Wij zijn de genen die de lessen gaan geven. We gaan workshops geven en mee op outreach. Ik ben wel enthousiast. Ben blij dat er eindelijk iets gaat gebeuren. Ja Tilly, tussen de regels door heb je inderdaad goed gelezen dat we eigenlijk niks aan het doen zijn, aan het wachten waren tot er wat zou gaan gebeuren. Dus ik heb er zin in!
Verder gaan we vanavond naar de kerk, om met de kinderen van de workshops van de afgelopen dagen een presentatie het geven van wat we gedaan hebben.

De presentatie in de kerk viel een beetje tegen, er waren geen ouders van de kinderen, het was just us.... and the kids. Beetje jammer. Maar goed. We hebben alles opgevoerd en toen weer terug gelopen nar de base.

Oud en nieuw was wel leuk. We hebben eerste een film met z’n alle gekeken, toen ijs gegeten en toen zijn we met een klein groepje naar het strand gelopen. Daar hebben we afgeteld tot 00.00 en elkaar een gelukkig nieuw jaar gewenst. Het vuurwerk was wel mooi, maar er was niet zo heel veel. Misschien kwam dat ook wel omdat ze twee weken geleden al begonnen waren met afsteken. Het was volle maan dus het sfeertje was wel heel leuk, en door die maan was het strand en de zee echt heel gaaf verlicht. Beetje “spoekie” zelfs.
Na ons momentje op het strand zijn we terug gelopen naar de base, het was heel raar, bij ons was het 00.30 en bij jullie 14.30. Heel raar idee dat jullie nog in 2009 oliebollen aan het bakken waren, en dat wij al in 2010 zaten. Terug op de base hebben we nog een film gekeken.


Nieuwjaarsdag 1 januari 2010

Gelukkig nieuw jaar iedereen!!!!

Uitgeslapen tot 9.30! Heerlijk! Om 10.30 hadden we een meeting over het kamp. Het heet “Island impact”. Het is nu allemaal wat duidelijker aan het worden en ik heb er echt zin in! Verder is vandaag een luilekker dagje. Niet zo veel doen. John en Jenn zijn net aangekomen. Ze zijn een stel dat in onze DTS zit en hebben het eerste deel van hun outreach in hun “home town” gedaan. Daar hebben ze een jeugd centrum opgebouwd. Nu zijn ze bij ons gevoegd in Vanuatu. Was erg leuk om ze weer te zien.

O en om 10.00 vanmorgen toen ik aan mn ontbijtje zat, heb ik nog aan jullie thuis gedacht, bij jullie was het op dat moment 00.00 en dus de jaarwisseling, en heb ik gelukkig nieuw jaar geroepen naar al mn Europese team genoten.

Ik ga m’n laptop niet mee nemen naar het kamp dus zal vanaf zondag niet meer mn blog kunnen uploaden, maar ik zal jullie als we terug zijn uitgebreid verslag doen. Tot het moment dat we zondag weg gaan zal ik wel regelmatig kijken of er mensen online zijn om te kunnen skypen of msn-nen, dus als je nog ff bij wil kletsen dan kunnen we wel afspreken! Mail maar hoe laat. Tis hier 2 uur vroeger en draai am om naar pm, en je hebt onze tijd.

We komen 14 januari terug op de base hier en dan de volgende dag gaan we terug naar Sydney, dus mocht er nog post verstuurd zijn dan denk ik dat ik het nog wel ga krijgen hier.

p.s Fam. van der Leer sr. Bedankt voor jullie kaartje!

Liefs,

Greetje