Outreach #1, Island Impact Camp

Zaterdag 9 januari, dag 1 outreach Pele

Gister avond zijn we na lang wachten eindelijk aan gekomen op het eiland Pele. Het was een boottochtje van ongeveer 20 minuutjes in een piepklein bootje. Het was een mooi tochtje. De zon was bezig onder te gaan en dat kleurde de lucht hier en daar wat rood. De eilanden liggen redelijk dichtbij elkaar en we passeerden een klein eilandje. Op dat eiland zijn de Amerikanen ooit begonnen met het bouwen van een resort maar ze hebben het nooit afgemaakt. Jammer, want het is een mooi eilandje van wat ik er zo van kon zien. Pele, het eiland waar we nu op zitten heeft 4 dorpen. Elk dorp heeft een “chief” en er is één “opper chief”. De Chief is het hoofd van het dorp, alles gaat via hem, en wij zijn dan ook uitgenodigd door de Chieff him self om te komen bouwen aan een waterput op zijn eiland. Pele is niet echt heel groot. Je kan in 4 uur het eiland rond lopen, zeggen ze. K ga t vast nog wel ondervinden. Er is één basisschool, geen winkels, gen markt, geen wegen niks. De mensen gaan af en toe naar Port Vila om spullen te kopen en te verkopen. Voor de rest leven ze van de dingen die het eiland hun geeft. Veel mango’s, papaja, taro, casave, bananen en zweet potatoes. Dr lopen hier wat kippetjes rond en toen ik gister avond mn tas aan de andere kant van het eiland ging halen kwam ik ook nog een paar geiten tegen. Het was ongeveer 15 minuten lopen naar het andere dorp waar mijn tas was. Vanwege het tij konden ze de bagage niet bij ons dorp afdroppen. Het padje gaat echt dwars door de jungle en is gewoon een pad wat ontstaan is doordat er veel gelopen is. Je kent het wel. Te smal om naast elkaar te lopen. Toen ik met mijn tas in het dorp aankwam waar wij verbleven was het inmiddels al 8.30 en ons eten stond al klaar. Island food. Rijst, breadfruit, laplap (een soort van hele dikke snijbare aardappelpure van casave) island cabbage, bananen, mango’s, kip, soep soep en noodels. De energie word gewonnen via een generator die normaal om 21.00 uit gaat. Maar omdat we zo laat pas gingen eten maakte de “chief” een uitzondering en bleef het licht nog wat langer aan.
We wonen letterlijk op het strand. Het grootste deel van het dorp is op het strand. Wij slapen in een hutje gemaakt van gevlochten bladeren en de jongens slapen in de kerk die bijna op het strand staat. Omdat we zo dicht bij de zee zitten is er altijd een briesje. Fijn, daardoor zijn er niet zo heel veel muggen. Er zijn niet echt golven hier. Dat komt omdat de andere eilanden te dichtbij zijn en een “reef” voor de kust ligt. Dit breekt de golven. Ondanks deze idyllische setting heb ik toch beroerd geslapen. We konden de matrassen van de base niet meenemen naar het eiland vanwege het mini bootje, ik had wel een matje te leen gekregen van iemand anders maar dat was minuscule dun en dat zo op de harde zandgrond is niet echt comfie..... en mijn rug en heupen zijn inmiddels het slapen op minuscule dunne matjes op een harde ondergrond niet meer gewend merk ik wel. Maar goed. Het is maar voor 6 nachten, dus dat overleef ik wel, maar op een goede nachtrust hoef ik voorlopig niet te rekenen. Gelukkig begint het leven hier al vroeg en hoef ik dus niet eindeloos te liggen wachten tot het moment dat ik eindelijk op kon staan. Om 6.00 mocht ik er al uit. De zon komt hier al vroeg op dus tis ook al vroeg warm. Mijn stille tijd heb ik doorgebracht op het strand, logisch want we wonen op het strand, maar ik bedoel meer aan de zee. Voor de mensen die niet weten wat ik bedoel met stille tijd, dat is “een momentje met God voor je de dag begint”. Bijbel lezen en een ochtend gebedje. Goed, stel je voor: Je loopt je riete hutje uit, 30 stappen en je staat met je enkels in de fel blauwe zee. Doe 5 stappen terug en parkeer je zelf in de schaduw van een palmboom in het zand. Met mijn voeten in het zand, uitzicht over de prachtige lagoon heb ik God gedankt voor dit verborgen paradijsje op aarde, en ben ik begonnen met het lezen van Esther. Om 7.00 werd het ontbijt geserveerd en liep ik 30 meter naar onze “eet keuken”. Een lange tafel met banken, gemaakt van een paar planken en spijkers, een vuurtje waar ons thee water op stond te koken en een andere tafel met twee wasteiltjes, wassen en spoelen. Het ontbijt: een soort reuze donut, cream crackers, thee en koekjes, o en mango’s. Onze workdutie van deze morgen was blaadjes van het strand harken en op de brandstapel deponeren. Geen kliko’s geen vuilniszakken, al het afval word hier gewoon verbrand. Niet echt grote vuren, gewoon een bescheiden fikkie. De etensresten gaan naar de varkens.
De wc is een klein hutje 15 meter verder op. Ook dit hutje is gemaakt van gevlochten bladeren. Een soort wc pot van cement, een emmer water en s avonds brand er een kaarsje. De emmer water is om door te spoelen, alleen moet je wel eerst naar de bron lopen om deze emmer te vullen. Dit is grond water, word gebruikt voor wassen, bucket showers en om te koken, wil je gewoon een glaasje water dan is er regen water. In het wc hutje kan je ook je bucket shower nemen. Ik hoef niet meer uit te leggen hoe dat werkt toch? Oke, even kort. Je wil niet in je nakie terug naar de bron lopen voor een nieuwe emmer water dus alles moet met één emmer gebeuren. Je spettert je zelf een beetje nat, inzepen en de rest van het water gebruik je om af te spoelen. Wil je je haar wassen dan kan je dat het beste in je kleren bij de bron doen, en dan samen met nog iemand die dan de emmer over je hoofd langzaam leeg gooit terwijl jij handen vrij hebt en je de shampoo er uit kan soppen. Dan is er nog conditioner en heb je weer een verse emmer water nodig. Daarom is dat niet handig om dat in de wc te doen. Goed genoeg over bucket showers.
Het is hier op het eiland nog steeds zomer vakantie en er lopen dus veel kinderen rond hier. De grootste speeltuin hier is de lagoon. Er word echt flink gespeeld in het water. Water worstelen, van uit een boom aan een touw het water in slingeren, ballen. De kinders vermaken zich prima hier. Ons team is hier op Pele gekomen om een water tank te bouwen maar dat gaat vandaag nog niet gebeuren en dus hebben wij ons gestort op een kinder programmaatje, de chief kwam ons een schaaltje nandous (die groot uitgevallen lychees die niet naar lychee smaken) brengen. Het kinderprogramma zouden we na de lunch met de kinderen uit het dorp hier uitvoeren. De lunch, rijst, noodels, kip, krab, gekookte bananen, zoet en hartig, island cabbage en mango’s. Na de lunch was er geen kind meer te zien in de hele omgeving niet. Siesta... voorlopig dus nog geen activiteiten met de kinderen. Wij hebben solidair mee gedaan aan de siesta en ons gemak gehouden. Het was ook wel erg warm. Persoonlijk ben ik niet zo heel erg van het slapen overdag en ben ik met twee jongens uit ons team gaan kajakken. Een heel stuk langs het strand gegaan, erg mooi, en makkelijk, wind en stroming mee. De terugweg was iets zwaarder. Tegenwind en de stroming tegen. Gelukkig had ik twee sterke nivans bij me en hoefde ik weinig te doen. Onderweg zijn we nog af en toe gestopt en bij het strand er uit gegaan en heb ik wat schelpjes gezocht. Helaas waren de mooiste nog bewoond door kleine “Hermannetjes” (Heremiet kreeftjes).

Uiteindelijk om 16.00 kwam er een beetje leven in de brouwerij en kwamen de kinderen uit hun schuilplaats tevoorschijn en hadden wel zin in wat liedjes, spelletjes en een bijbel verhaal. We hadden ongeveer 15 kinderen en ik geloof dat ze het allemaal wel leuk vonden. Vooral de spelletjes was een groot succes.
De rest van de dag verliep gemoedelijk. We hebben ons voorbereid op de kerkdienst van morgen ochtend, ons is gevraagd deze te lijden. Taken verdeeld, ik ga weer een keer mn getuigenis geven, het gaat steeds makkelijker naar mate je het vaker doet. Ondertussen kwamen er verschillende mensen uit het dorp eten brengen en toen alles verzemelt was hebben wij het opgegeten. Ik ga niet meer opnoemen wat het menu inhield want het is ongeveer het zelfde als de afgelopen lunches en diners.


Zondag 10 januari, dag 2 outreach Pele

Zondag vandaag. Thijmen, mijn neefje is jarig. Vier jaar geworden. Ik heb hem een eiland bloesje toegestuurd en hoop dat het op tijd aangekomen is. Maar zondag betekend ook, eiland jurk aan en naar de kerk. Na het ontbijt hebben we nog even wat sketches door genomen en geoefend. Van een van de nivan meisjes mocht ik een bont gekleurde eiland jurk lenen en in een kleurrijke stoet zijn we naar de kerk gelopen. Heerlijk om zo dichtbij de kerk te wonen. 30 meter en je bent er. Mn horloge heb ik nog steeds niet om, de chief laat wel weten wanneer de kerk begint. Lang leve de gas bel. Na de kerk stond er een uitgebreide lunch klaar met de gebruikelijke “eiland gerechten” maar voor ik aan de lunch begon eerst die jurk uit. Leuk hoor maar de stof van de “eiland jurk” is niet echt “eiland klimaat vriendelijk” en het was al flink zonnig geworden en in de kerk was het al goed warm, dus eerst op de foto, toen snel die jurk uit, shirtje en lavalava aan (de vrouwen hier dragen alleen broeken als ze “zwaar werk” verrichten dus van ons werd ook verwacht rokken en lavalava’s te dragen, en toen was ik helemaal klaar voor de lunch. Na de lunch zijn we 15 meter naar het westen verkast, de zee. Een verfrissende duik is erg lekker als het zo warm is. Uiteraard nog wat schelpjes gezocht en mango’s gegeten, de chief kwam aan met een kruiwagen vol! Na een paar uur dobberen en schelpjes zoeken had mijn huidje weer genoeg zonne-uren voor vandaag gehad en heb ik het zout en zand met een bucket shower van mijn lijf gespoeld, gewoon buiten bij de bron in mn zwem short en shirt en bikini, twee vliegen in 1 klap, ik schoon en mn kleren meteen uitgespoeld. Als je je kleren niet uitspoeld en je laat t opdrogen dan zijn je kleren de volgende dag “knapperig” door de hoeveelheid zout in de zee (best wel veul). Vervolgens in de schaduw met mijn nieuwe team genoten gekletst. We zijn hier in Vanuatu met twee teams. Een team uit Hunululu en wij. Daarnaast is er nog een flinke groep nivan staff. Na de 4 dagen kamp zijn we opgedeeld in 3 groepen. Eén groep ging terug naar Pango en de twee andere groepen gingen naar twee verschillende dropen op Pele. De teams zijn gemixt. In mijn team: twee meiden uit Canada van het Hunululu team, twee nivan jongens en 2 nivan meiden, moi en een groep nivan kamp kinders. De andere mensen uit mijn team zitten allemaal in Pango. Wel grappig dat je een week in een nieuw spontaan samengesteld team gaat werken. De twee meiden zijn leuke meiden kan goed met ze samen werken. Dus dat komt wel goed deze week. Het andere team die in het andere dorp zit heeft drie mensen uit het Hunululu team en die zijn we aan het eind van de middag gaan opzoeken. Het paadje door de jungle komt vanzelf uit bij hun dorp. Het was er totaal anders. Het was er eigenlijk een beetje een zooitje, overal afval, bladeren, het strand bestaat grotendeels uit rotsen en stenen en het zand is veel grover en er waren geen mensen. Er was een kerkdienst bezig vandaag geen mensen te zien in het dorp, het andere team dus ook niet. We zijn natuurlijk niet helemaal naar het andere dorp gelopen om meteen weer terug te keren en hebben een poosje over het strand gelopen en schelpjes gezocht. Toen het begon te schemeren zijn we weer terug gelopen naar “ons eigen dorp” waar onze chief al druk bezig wat met het diner. Het is zondag en dan word er niet echt gekookt, dus het was geen diner maar “tea”. Pannenkoekjes, donuts, cream crackers, brood met pindakaas en jam, zonder boter wist de chief me te vertellen want daar hield hij zelf ook niet van! Bof ik even.
T word al vroeg donker. Om 16.30 begint het al te schemeren en om 17.30 is de zon onder. Daarna gaat het hard. Ik denk dat het om 18.30 wel pik donker is. Maar zeker weten doe ik niet, ik draag immers geen horloge hier.... Goed, vroeg donker, dat in combinatie met vroeg opstaan, en vroeg de stroom eraf betekend vroeg naar bed. Tot morgen.

De rest van de week moet ik nog overtikken en komt dus nog!
Bij mijn vorige verslag staan een paar foto's ook van Pele.