Van bush naar beach

Zaterdag 6 februari,

Vanmorgen zijn we om 5:30 vertrokken richting Fingal. Dit zou n ritje van ongeveer 5 uur moeten zijn, als het allemaal niet wat anders was verlopen….. Simpel gezegt, alles ging mis.

We reizen met 2 auto’s een busje voor 12 man en een “spacewagon” voor 8. Ik zat in de “spacewagon” en wij redden voorop. Leetoia is de bestuurder van dit spaceship en zij wist de weg vandaag. Achter het busje hangt een aanhangwagentje met onze bagage.
De route ging door de bergen, dus veel haarspeld bochtjes en als we niet omlaag gingen dan gingen we wel omhoog. Soms nog best wel stijl ook. Om 8.00 hadden we onze eerste plas pauze en hier konden we ook wachten op t busje. Die had blijkbaar wat meer last met de haarspeld bochten dan ons spaceship. Maar na een half uur was het busje er nog steeds niet. Een vriendelijke motor rijder met baard wist ons te vertellen dat hij ons busje met aanhangwagen een stuk terug langs de kant van de weg had zien staan, en de mensen waren rond de auto aan het lopen. Hmmm dat klinkt niet echt als een plas pauze. Dus wij weer in ons spaceship en terug. En ja hoor, 10 minuten later kwamen we ons busje tegen. Inderdaad, in de berm geparkeerd. Panne panne panne pech pech pech, als we niet geholpen worden komen zij er nooit meer weg! Oververhitting. De motor had zo hard gewerkt in de bergen, hij had het er warm van gekregen, en nu is dat opzich niet een probleem maar de ventilator aandrijf band was blijkbaar versleten en daardoor ging t niet zo goed met de koeling… Goed, probleem dus… wij weer terug in ons spaceship naar het tankstation/snackbar/minimarkt waar we onze plaspauze hadden. Hier stond een “payphone”, want we hadden uiteraard geen bereik op onze mobieltjes. Want als je ze nodig hebt, dan doen ze het niet….. daarom zijn die mobieljes zoo handig…. Not… Goed, na de kleingeld collecte voor de telefoon cel kon er contact geleged worden met de base. Daar wisten ze ons te vertellen dat het busje niet lid was van de Australische wegenwacht… helaas. De spacewagon wel, maar t busje dus niet. Maar ja, je moet toch wat, dus toch maar de wegenwacht gebeld en die wilde ons wel , tegen een flinke betaling, toch wel helpen. De rest van de groep die in het busje zat had inmiddels een lift gekregen a la Samoa style, achter in een pick up truck, en werden keurig bij het tankstation/snackbar/minimarkt afgedropt. Aangezien we in de middle of nowhere zaten duurde het wel even voor dat de wegenwacht ons bereikt hadden, die tijd hebben wij gedood met het spelen van kaart spelletjes. Het tankstation/snackbar/minimarkt had een paar tafels en stoeltje buiten staan en het was een gezellige boel zo. Ik heb me in iedergeval wel vermaakt. Na een paar uur arriveerde de wegenwacht, en die ging met wat staff naar ons busje die nog steeds 10 minuten verder terug in de berm stond. Een uurtje later kwamen ze gezamelijk terug! Jeeeh hij doe tut weer! Helaas voor ons week budget…. $300,- minder te besteden van de $350,-. Helaas pindakaas. Verplicht vasten dan maar haha. Nee hoor, Tania, onze base leiding zou geld overmaken. Ergens tussen 13.00 en 14.00 konden we weer in onze wagens en konden we de reis voortzetten. Een uurtje later kwamen we uitgehongerd aan bij “de Mac”. Twintig minuutjes later zaten we weer met volle buikjes in de auto voor het laatste stukje van de reis. Uiteindelijk kwamen we om 17.30 aan in Fingal. Achter beter laat dan nooit. Doodat we ons week budget grotendeels aan de wegenwacht hadden overgedragen… $300,- was er niet echt eten voor s avonds en dus waren het kliekjes, noodles, cup a soup en brood.

We slapen hier in de kerk en hebben nog lang kaart spelletjes gespeeld voordat we eindelijk gingen slapen. Ik had de halve auto rit zitten pitten dus was niet echt moe. Vervolgens heeft het de hele nacht geregent.


Zondag 7 februari

Om 8.00 moesten de jongens de kerkzaal verlaten. Het is immers zondag en ook hier waord er gerepeteerd voor de dienst. Wij, de meisjes slapen bendenen in de ontmoetings zaal/keuken, en de jongens dus boven in de kerkzaal. Na een ontbijt van geroosterbrood zijn we weer verder gegaan met kaarten… het regende nog steeds. Rond 11.30 zijn we naar het winkelcentrum van Tweed heads gegaan. Een overdekt winkelcentrum! Fijn! Blijft leuk, rondhangen in een groot winkelcentrum. Ik had hoog nodig nieuwe teenslippers nodig en een eelt rasp was ook geen overbodige luxe… ik loop natuurlijk al vanaf juli op slippers….. das bijna 8 maanden nu…... dat zijn mijn voeten blijkbaar niet gewend. Verder hebben we ons e-mail gechecked en voor de rest hebben Roman en ik ons prima vermaakt, allerlei handcremepjes in de drogist uitgeprobeerd, toch maar een luizen kammetje gekocht (gelukkig ben ik nog steeds luis vrij, Marian ooit via jou de tea tree tip gekregen, werkt blijkbaar echt!!! Maar k blijf checken!) een appeltje gekocht bij de supermarkt en uitgebreid elk pad van de supermarkt door gewerkt. Buitenlands supermarkten blijven interessant.

O en Roman en ik hebben allebei met knikkende knietjes en hardkloppingen van de spanning ons oor laten piercen. Ja mam je leest het goed, een piercing, in mn oor ik kon nog een plekje vinden waar nog niks zat! Na onze pierce sessie zijn naar de Gloria Jeans gegaan om even bij te kunnen komen en onze knikkende knietjes wat rust te geven. We hebben ons zelf getrakteerd op een Chai tea latte! Erg lekker, en het hielp goed tegen de knikkende knietjes. Daarna weer terug naar de supermarkt want zo’n piercing moet je twee keer per dag schoonmaken met zout water. En niet gewoon zout, nee “rock sals” of zee zout, dus niet gewoon tafel zout. Dus hebben we een zak “rock salt” aangeschaft en een pak watten schijfjes.

Terug bij de kerk zijn we gaan hardlopen. De “achtertuin” van de kerk is het strand. Het was inmiddels gestopt met regenen dus hebben we zo waar een hardloop groepje kunnen vinden en zijn we een stukje over het strand gaan hollen. Halverwege begon het uiteraard weer te regenen maar t was niet koud en eigenlijk wel lekker. T zou zo een sene uit de film kunnen zijn. Na tien minuten was ik tot op mn ondergoed nat en terug bij de kerk aangekomen was het weer gestopt met regenen en hebben we een “groeps-bucket-shower” genomen. Deze kerk heeft geen douche…. Gelukkig ben ik inmiddels aardig gewend aan de bucket shower. Het was dike pret!
S avonds zijn we naar een kerkdienst in Tweedheads geweest, hier heb ik een Nederlands man ontmoet. We hebben een poosje met hem staan praten. In 1950 is hij naar Australie verhuisd, hij was toen 20. Zijn vrouw, een dame van Soloman Island wilde graag dat Gerdien (het andere NL meisje hier uit mijn team) en ik bij hen kwamen eten voor dat we weer naar Sydney gingen. Dus telefoon nummer uitgewisseld, ach wie weet.


Maandag 8 februari

Niet echt een productieve dag gehad vandaag, maar ach, die heb je er ook tussen zitten. Het programma word constant omgegooid vanwege de regen. S ochtends ben ik met het booschappen team boodschappen gaan doen. Er was inmiddels geld overgemaakt dus we konden eten kopen. Boodschappen doen voor 25 man met een klein budget gaat goed, maar t kost wel veel tijd. Maar ik vind het wel leuk, tis echt een sport om zo goedkoop mogelijk te shoppen, en tis nog gelukt ook, we kwamen ruim $50,- goedkoper uitgekomen dan het budget. Niet slecht, en we hadden zelfs fruit gekocht.
Terug gekomen, boodschappen opgeruimd en lunch klaargemaakt. Na de lunch klaarde het weer op en zijn we gaan zwemmen. Ja… in shirts and shorts…. Nog 11 dagen en dan mag ik weer in bikini. Lekker gerelaxed op het strand, gekletst, puzzeltje gedaan in mijn winterpuzzelboek! Lekker middagje.S avonds zijn we naar een bijbel studie avond van de tante van Leetioa gegaan.

Dinsdag 9 februari

Helaas het regend weer…… jammer….. worship dus maar binnen gedaan. Na het zingen en bidden zouden we de wijk in gaan om te bidden maar het begon alleen maar harder te regenen dus hebben we ons vermaakt met het schrijven van een lied voor op onze diplomering. Nou ja “we”… ik ben niet echt een song writer, of zeg maar helemaal niet… dus ik heb alle schrijvers voorzien van koffie en thee.
S avonds zijn Roman, Gerdien en ik wezen eten bij de Nederlands man, Wim en zijn Solomon Island vrouw, Elene. Het was echt super gezellig. Wel raar dat je zo bij vreemde gaat eten, alleen maar omdat je uit het zelfde land komt. Als we elkaar in NL zouden ontmoeten dan zou waarschijnlijk niet eens gedag zeggen. Maar goed, het was voor Wim wel erg leuk om te horen hoe het nu in Nederland is. We hebben veel geklets en Wim heeft slavinken gemaakt! Gewoon met aardappel puree, worteljes en doperweten. Een echte Hollande maaltijd, moet zeggen het was erg lekker! Als toetje hadden we watermeloen en cheesecake! Ook erg lekker. Uiteindelijk zijn we pas om 23.15 weg gegaan.


Woensdag 10 februari

Laatste dag in Fingal. Morgen ochtend om 4.30 rijden we weer richting Sydney! Vanmorgen hebben we gebeden op verschillende plaatsen in Fingal. Mijn groepje was op het strand. Daarna nog even naar het winkelcentrum en gekookt. Onze staff heeft een avondje met elkaar en wij als studenten dus ook. Ik heb samen met Jennelle gekookt en nu wacht ik tot de cake afgekoeld is en gaan we die zo lekker op het strand opeten samen met de watermeloen! Gezellige afsluiting van deze laatste week outreach. Als we morgen avond weer in Sydney zijn beginnen we met een week debriefing, daarna zit het DTS avontuur er op.
Maar eerst morgen ochtend een flinke rit van Fingal naar Sydney.

Nou, ik ga mn cake snijden, en me bij de rest van mn team genootjes voegen.
Tot de volgende keer, waarschijnlijk vanuit Sydney.

Liefs, Greetje