The big Rock

De afgelopen drie dagen maakte ik deel uit van "The Rock tour".

Vrijdag 23 april
Vanmorgen vroeg om 6.00 werden we opgepikt bij ons hostel. Ik kon mn bagage hier in een store room storen en gewapend met slaapzak, wat toiletspul, camera en wat schone kleren, een vliegen netje voor over je hoofd en drie liter water, vertrokken we met 20 man en onze chauffeur/gids/kok naar richting Uluru. Een klein formaat touring car met daarachter een aanhangwagen met daarin onze bagage, potten pannen, borden en bestek, wat proviant en boven op 20 "swags". De uitleg over de swag komt nog!

Onderweg een paar keer gestopt voor tanken, snacks, koffie en thee, benen stekken en plassen. Onze eerste echte stop was Kings Canyon. Een enorme krater in the middle of nowhere. Wil je meer hier over weten www.google.com. Anyway, we zouden rond 2.00pm aan moeten komen bij de Canyon als we onderweg geen klapband hadden gehad... ja we hadden een klapband met onze bus. En het was het acheter wiel en het was een dubbele, en dan was de verste lek, dus een hele klus om de boel te vervangen, en dat allemaal midden in de woestijn, op het heetste moment van de dag langs de kant van de snelweg. Gelukkig waren er een heleboel handige Harry's in onze groep een een uur later waren we weer "back on the road". Een uur later dan gepland kwamen we dus aan bij King's Canyon. Het voordeel was: we hadden het heetste moment van de dag gehad en alle andere tours liepen wel op schema dus die waren allemaal al weer weg dus we hadden de Canyon voor ons alleen. Het was wel een pittige wandeling, maar het was het waard. Het uitzicht was prachtig en Tom, onze gids/chauffeur/kok, wist heel veel te vertellen. We hebben veel gelopen, gedronken en foto's gemaakt en drie en een half uur later zaten we weer in de bus opweg naar ons "bush camp". Normaal gesproken kom je bij je kamp aan als het nog licht was. Helaas door onze opgelopen vertraging was het voor dat we aankwamen al pik donker en moesten we dus ook houtsprokkelen voor het kampvuur in het pik donker.
Ons "bush camp" was "very basic". Of eigenlijk was het niet eens een echt kamp.... hmmm hoe zal ik het zeggen. Het was een plek waar we een vuurtje konden maken, en waar we een "bush toilet" hadden. De WC was een hutje met een wcbril op een soort houten kist en daar onder was gewoon een gat. Ach ik ben wel wat gewend.
We hebben een vuurtje gestookt, groenten gesneden en de hele mikmak gekookt op het vuur. Aardappelen, wortel, ui met olie en kruiden gestooft in de kolen. Rijst gekookt en gehakt met bruinebonen in een sausje. Het was allemaal erg smaak vol. Ik weet niet of dat kwam omdat we allemaal redelijk hongerig waren, het was inmiddels al 9.30pm, of omdat het zo idylisch was, je weet wel koken op houtvuur of omdat het eten echt gewoon heel lekker was. Laten we het antwoord in het het midden laten.
Het was een genoegelijke avond. Na het eten en de afwas hebben we onze "swags" uitgerold. Een swag is een een soort van buiten slaapzak met een dun matrasje er in. Het is gemaakt van gewaxed katoen en dus water afstotend. In deze zak slaap je in je eigen slaapzak, dus zak in zak. Hij heeft twee ritsen, aan elke kant een, een plastic, waterdichte onderkant, en een "monster flap". Deze flap zit bij je hoofdeneind en kan je over je hoofd heen "flappen". Dit kan je doen om droog te blijven of om je zelf te beschermen tegen dingo's of andere nare beesten die je wel eens zouden konden bezoeken in je slaap..... gelukkig bleef het droog en bleef het ongewenste bezoek ook op afstand en hoefde ik mijn monster flap dus niet te gebruiken. Het lijkt mij tamelijk benauwd zo'n flap over je gezicht. We lagen allemaal heel genoegelijk in een kring om het vuurtje heen. Een prachtige sterren hemel als uitzicht. Ik heb echt heerlijk geslapen. Ik had het niet koud en dat terwijl het hier winter begint te worden. Winter is hier, overdag warm en s nachts koud. Maar mijn swag in combinatie met mijn eigen slaapzak was warm genoeg.

Zaterdag 24 april
Rond 6 uur werden we gewekt door dat iemand een stuk hout op de gloeiende kolen gooide waardoor er weer een warm vuurtje ontstond. Dit was wel aangenaam wakker worden.
Uit mn swag gekropen, de boel opgerold en ontbeten met cerials en thee. Langzaam begon het licht te worden en na dat we de gloeiende kolen in het gat van het toilet gedeponeerd hadden....tsja, zijn we weer verder gegaan met onze tour. Iedereen deed een dutje in de bus en paar uur kwamen we aan bij Kata Tjuta. Een partij bulten gevormd door aard verschuivingen. Wederom, wil je weten het het ontsaan is ed. raadpleeg google. Het was een enorme gewaar wording. Hier hebben we weer een prachtige wandeling gemaakt en Tom praatte honderd uit. Fijn zo'n gids die veel weet en veel wil vertellen. Dan weet je tenmindste waar je bent en waar je naar kijkt zeg maar. Halverwege de wandeling hadden we onze "morning tea" met water en koekjes in de schaduw van een flinke bult. Ondertussen vertelde Tom over de verschillende steen soorten die de Aboriginals gebruikten voor het maken van "body paint". Dit alles werd natuurlijk ook gedemonstreed. Na de uitgebreidde, iets te lange durende "morning tea" hebben we onze wandeling afgemaakt en kwamen we weer bij de bus aan. Doordat we er de tijd voor hebben genomen lagen we weer achter op schema.... toch even de tijd genomen om te lunchen. Wraps met sla en tonijn of servelaat worst. Alles weer opruimen en afwassen en weer de bus in en op naar het Aboriginal Cultural Centre naast Uluru. Dit is een soort bezoekers centrum waar het een en ander uitgelegd word over Uluru en over de kultuur. Die zelfde middag zouden we ook een wandeling maken in de buurt van Uluru maar die was afgesloten omdat er iemand net, 10 minuten eerder was overleden tijdens het beklimmen van Uluru...... 47 jaar, hartaanval. Overigens is het een teken van disrespect als je Uluru beklimt, het is als het bezoeken van een tempel in Thailand, zonder je schoenen uit te trekken.
Goed, de "Mala Walk" werd dus verschoven naar de volgende dag en we hebben iets langer in het bezoekers centrum gezeten. Daarna om 5.00pm zijn we naar het uitzicht punt gereden waar uitzicht hebt op Uluru tijdens de zonsondergang. Voor het eerst, en achteraf gezien ook voor het laatst, waren we ergens als een van de eerste! Dit betekende een goed plekje met en tafel. Er waren maar drie picknick tafels dus we hadden geluk. Onder het genot van een simpele maar voedsame maaltijd hebben de Rock zien veranderen van kleur tijdens de zonsondergang. Dit samen met nog een stuk of 500 andere touristen.... Ach. Het was echt super mooi. Indrukwekkend vooral. Wil je meer weten over Uluru, wederom, drie keer is scheepsrecht. www.google.com.
Gelukkig bleven we verder keurig in onze gewoonte, en vertrokken we als laatste richting de camping. Dit was dit keer wel echt een camping met gewone WC's en douches. Maar gewoon weer lekker een vuurtje gemaakte en in onze swags gekropen. Niks zo fijn als slapen onder de sterren.

Zondag 25 april
Vanmorgen nog vroeger opstaan dan gister want we gingen de zonsopgang zien bij het uitzichtpunt. Dus, swag oprollen, inpakken en wegwezen. We zouden ontbijten tijdens de zonsopgang.
De zon kwam op naast de Rock. Nog mooier dan de zonsondergang! Tom had ons afgedropt en ging toen terug om de zak slaapzakken op te halen. Die was hij vergeten vast te maken en dus waren we die onderweg verloren..... oeps. Hierdoor waren we heel laat met ontbijt, toen de zon al en bredd op was en alle andere tours al lang vertrokken waren. Haha. Ik verdenk Tom er van dat hij de slaapzakken expres verloren was zodat we een legitime reden hadden om weer achter op schema te zijn. Any way, het was fijn, ontbijt met alleen wij en een prachig uitzicht op Uluru.
Na t ontbijt en de afwas zijn we naar Uluru gereden en hebben we de Mala walk gedaan en aansluitend om Uluru heen gelopen. Ongeveer een wandeling van 10km. Door het ongeval van de vorige dag was het beklimmen van Uluru niet toegestaan. In totaal zijn er nu al 34 mensen overleden tijdens het beklimmen van Uluru..... je zou bijna zeggen dat er een soort vloek over die berg is uitgesproken. Goed, wij hebben ons prima geamuseerd met onze wandeling. Goeie gesprekken gehad en ondertussen alle verschillende dieren gezichten en figuren in de steen massa proberen te zien en ontdekken. Ik heb gezien, een koala, de kop van een walvis, een hartje, kikkervisje, hoofd met flinke hersenpan, en verschillende gezichten. Onderweg heeft Tom uiteraard zijn kennis met ons gedeeld en verschillende Aboriginal verhaaltjes verteld. Het was een mooie wandeling. Erg indruk wekkend het is echt een eenorme "steen", rood van kleur door het ijzer gehalte en dat met een strak blauwe lucht maakt het allemaal nog mooier.
Uiteraard waren we weer aan de laate kant toen we weer bij de bus aan kwamen. Het andere vordeel aan altijd de laatste zijn is, je hoeft nooit naar je bus te zoeken want er staat er nog maar 1 haha.
Via het vliegveld, waar we 4 Duitsers uit onze groep gedumpt hebben, zijn we naar onze lunch stop gereden. Wederom stonden er wraps op het menu. Dus, sla snijden, wortel raspen, tomaat snijden, blikken bieten, mais en tonijn openen en smullen maar. De rit die volgde was lang. Ik heb mn boek uitgelezen en een dutje gedaan. We hebben een korte stop gemaakt bij een uitkijkpunt. Aan de ene kant zag je een berg, een soort tafelberg, helemaal plat aan de bovenkant. Het verhaal gaat dat er twee reuzen op stap waren en dat er een ziek werd. Toen heeft de ene voor de ander een bed gemaakt om op te liggen, das de berg, en toen de reus uiteindelijk overleed ging die andere heel hard huilen en zo vormede zich er een zout meer aan de andere kant van het uitkijkpunt. Tries verhaal.

Om 5.00 kwamen we aan bij de Camel farm waar we een rondje op de kameel, wat eigenlijk een dromedaris was, maken. Erg grappig, maar niet bijzonder. Grappig is wel het juiste woord. Normaal gesproken kom je veel eerder al aan bij de farm maar ze wisten dat wij nog zouden komen en hebben dus op ons gewacht. Volgens het schema zouden we om 5.30pm terug bij ons hostel moeten zijn, maar dit werd 7.00pm. Geen probleem. Ons motto, we hebben meer tour voor ons geld gekregen dan al die tours die keurig alles op tijd hebben gedaan en stipt om 5.30pm bij hun hostel afgedropt waren. HAHA, we het laatst lacht, lacht het hardst zeggen ze toch. Nou gelachen hebben wel.

Terug in het hostel zijn we onder de douche gesprongen en naar de Rock Bar gelopen voor een afsluitend diner en drankje. Om 9.30pm hadden we ons eten, ach ik was er inmiddels aan gewend. Vele eerste zullen de laaste zijn, in ons geval, vele laatste zullen de laatste zijn maar dit was niets om over te klagen.

Ik heb een ontzettend leuke tour gehad. Heel veel gezien, prachtige wandingen gemaakt en mooie verhalen gehoord. We hadden een leuke groep en dus veel lol gehad.

Wij waren Tom's "test case". Dit was zijn eerste tour. Hier voor was hij wel met colleg's mee geweest om ingewerkt te worden maar nog nooit alleen de tour gedaan.
Tom heeft het goed gedaan. Alles wat mis kon gaan ging mis. Een klap band, slaapzakken verloren, aangepast programma vanwege de dood van die meneer en we hadden ook nog een vegetarier, een lactose intolerante en een gluten intolerante in onze groep.
Petje af voor Tom dus.

Maandag 26 april
Ben dus nu weer in Alice Springs. Vandaag een relax dagje. Heb net mn was opgehangen en ga vandaag verder niks doen! Dutje doen, boek lezen en misschien duik ik hier nog wel het zwembad in. Veel hostels hebben hier een klein zwembad.

Ik ga mn best doen om wat foto's van mn tripje te uploaden.

Tot zo ver mn avonturen van Uluru.

Liefs,

Greetje