Drie dagen in een kano

Lief thuisfornt,

Daar ben ik weer. Ik zit nu in Katherine. Het is de op drie na grootste "stad" in "the Northern Territory". Stad is het niet echt te noemen want het is erg klein.... Een winkelstraat en dan nog drie straten met huizen, 3000 inwoners.
Maar ik kwam ook niet naar Katherine voor de winkelstraat of de huizen maar voor de Katherine River.

Afgelopen zondag, 2 mei werd ik om 7.15 opgepikt bij mn hostel. Samen met nog 3 andere peddelaars gingen we naar het "kantoor" waar we onze spullen in "drybags" konden overpakken. Want een kano kan nog wel eens omslaan en dan loop je de kans dat al je spullen nat zijn... dat willen we natuurlijk niet. Dus alles veilig in drybags gepakt en vervolgens de auto in en Paula, iemand van het bedrijf, heeft ons afgedropt bij de rivier.
Bij de rivier eerst onze kano's ingepakt. Het is een drie daagse tour dus er ging wel de nodige bagage mee. De kano's hebben aan de voor en achter kant een soort bagage compartiment. Heel handig. In de voorkant ging de swag en mn stoeltje en in de achterkant de slaapzak en mn persoonlijke spullen. Ik kreeg ook de reserve peddels, wat leesvoer en de keuken tafel. De keuken tafel werd bovenop mn kano geklikt. Een houten plank, meer is het niet. De poten gingen hij Matt, onze gids in de kano. Zijn kano is een beetje anders, groter vooral, want hij moest ook nog proviant voor 3 dagen, 2 tafeltjes, de keukentafel poten, potten en pannen en zijn eigen swag, stoeltje, firstaid kit, wc benodigdheden, slaapzak en zijn eigen bagage meenemen.

We kregen allemaal een helm, die hoefde we alleen bij ruige, ondiepe stukken op, en een PFD. Dat staat voor Persona Floating Device. Zeg maar zwemvest. Die moesten we wel altijd aan tijdens het peddelen.

Alles goed en wel ingepakt en na een korte verhaalte van Matt over de "do-s and don't-s" konden we vertrekken.
Een kano tocht van 55 kilometer over the Katherine River. Prachtig! Geen speedboten, zwemmers, vissers of andere kano gangers, alleen wij. Wij is Matt de gids, Roraine een dame van 46 uit Melbourne, Linda 43 uit Engeland, Jeremy 37 uit Engeland die ik in Adelaide had ontmoet en ik een 29 jarige backpacker die al 8 maanden leeft op 2 minute noodles en cupa soup.... hier kom ik later nog op terug.
Wat ik zeg, het was prachtig. De rust was gewoon bijna eng. Het enige wat je hoorde waren de vogels. Veul vogels! Ik weet niet de nederlands namen en de helft van de engelse ben ik al vergeten maar ik zal een poging wagen.
The white belly sea eagle, een enorme arend met, ja wel, een witte buik. Hier hebben we er 3 van gezien. Dan waren er nog allerlei andere roofvogels waar ik echt de naam niet van weet en die je in Nederland heeeeel soms tegen komt, ver in de verte, en dan eentje. Hier waren er wel 20 die boven ons in de lucht rond circelde op de wind.
De orange wing kite, de red wing kite en de rainbow bee. Alle drie schattige kleine vogelstjes in verschillende kleuren.
Ik denk dat ik ook verschillende reigers gezien heb maar dat weet ik niet zeker, ik ben de naam vergeten maar ze leken wel verdacht veul op reigers. En volgens mij heb ik ook een soort aalscholvers gezien. Dan was er nog de witte kakatoe met een geel kuifje en een soort grijze papagaai met roze buik en vleugels die een rot herrie maken. De barking owl, heb ik niet gezien maar wel gehoord. Een uil die blaft als een hond. Heel grappig.
Maar goed, vogels in overvloed dus.
Langs de kant waren er walibies in overvloed. Matt vertelde dat er geen kangaroes zijn in dit gebied, maar wel walibies en walleroes.... joos mag weten wat het verschil is, ik zie het niet.... Maar dit is niet al het wildlife, het echt WILDlife komt nog, de "crocs"....Steve Irwin zou trots op me zijn geweest, ik heb 3 "crocs" gespot. Maar maak je geen zorgen geen "salties" hier alleen maar "freshies". Een "saltie" is een zout water krokolil, die kunnen wel eens mensen eten, maar die wonen niet in de Katherine river. De "freshies", zout water korkodillen leven wel in de Katherine river maar hebben geen mens op hun menu staan. Alleen vis. Hun tanden zijn ook niet gemaakt voor het kraken van botten. Dus totaal veilig! Dus de krokodillen die ik gesport heb waren zoet water krokodillen.
Dit was het wel zo'n beetje aan dieren die daar rond zwomen, vlogen en hoppen.

De kano tocht was echt tot in de puntjes verzorgd. Er was fruit voor "morning tea", helaas een thee maar dat werd tijdens de luch allemaal goed gemaakt. Luch met vers gezette thee op een kampvuurtje en sandwiches met van alles en nog wat er op.

Onderweg drinken we vooral veel water. Of liever gezegt alleen maar water. Water uit de rivier. Gewoon je flesje vullen tijdens het kanoen. Dat hoef je in Nederland niet te proberen, maar het water hier is zo schoon, dat je het dus kan drinken, het is uitgebreid getest en alleen de "kleur test" scoorde wat minder hoog. Het is wat bruinig maar het smaakte prima! Beter dan het kraan water.

Tegen het eind van de middag had Matt een mooi plekje gevonden om te overnachten, gewoon aan de kant van het water, niks geen toilet gebouwen. Hier hebben we ons kamp opgebouwd. Geen tenjes, nee we hebben onze swags uitgerold, slaapzakje er in en een kamvuurtje gebouwd. Tafeltjes en stoeljes opgezet en Matt kwam al snel met de "afternoon tea". Wederom geen thee maar wel toastjes met camambert en smeerseltjes. Ik wist niet wat me overkwam. Na mijn sobere backpackers bestaan waande ik me in absolute luxe. Camambert.... het diner was ook echt super, vis gegaard in de alufoli op het vuur, pasta, aardappel salade en sla met tomaatjes. Na het eten was er koffie, thee of warme chocomelk en TimTam's (het typisch Australische koekje). Ik heb genoten. Heerlijk geslapen onder de sterren met op de achtergrond een orkest van krekels.
De volgende morgen wakker geworden met een prachtige zonsopgang en Matt die een "cooked brekkie" aan het bereiden was. Eieren met bacon en toast en vers gezette koffie.... geen instand dus. Matt heeft zelfs op verzoek voor mij een geklust eitje gemaakt aangezien ik van zo van de eigeel ben.

Kamp opgebroken, kano's weer ingepakt en een duik in de rivier genomen. Goed insmeren met zonnebrand, petje op, PFD aan en de kano in.
De rivier is op sommige stukken wat breder en rustiger en soms wat smaller en wilder. Door rotsen en stenen en omgevallen bomen en stronken ontstaan er stroom versnellinkjes die het allemaal wat spannender maken. Ik ben twee keer omgeslagen door dat ik op een rots stoote. Maar het was super mooi weer dus wat verkoeling was geen overbodige luxe. En doordat ik n zwemvest droog dobber je gewoon lekker verder. Heerlijk om je door z'n stroom versnelling mee te laten voeren, net een wild waterbaan in het zwembad, maar dan met een mooiere omgeving. Tijdens lunch en morning tea breaks ook regelmatig even in het water gedobberd en me met de stroming mee laten voeren. Wat een naar leven heb ik toch. Je zal nu maar op kantoor zitten terwijl ik hier heerlijk aan het peddelen en dobberen ben dacht ik regelmatig hihi. Dat reizen bevalt me prima.
Maar aan alles komt een eind, en de tweede dag eindige op een mooi plekje langs het water, nog mooier dan de eerste en dus besloten we hier kamp op te bouwen.
Afternoon tea werd weer geserveerd en terwijl Matt bezig was het diner voor te bereiden genoten wij van nootjes, brie, toastjes en een glas rode wijn bij een prachtige zonds ondergang.
Het diner was echt super, Roast, een stuk gebrade vlees, perfect roze van binnen en mooi bruin van buiten. Dit met aardappeltjes, wortel en ui. De tafel was gedekt met een tafelkleedje en kaarsen. Niet echt backpackerstyle dus. Ik moet hier niet te veel aan gaan wennen. De volgende ochtend kregen we pancakes..... maar goed zoals ik al zei, aan alles komt een eind en om 3.00pm kwam er een eind aan ons peddel avontuur. Paula stond al op ons te wachten met de trailer en de auto. Alles ingeladen en door het weiland van een cattle station terug naar de beschaving gereden. Nu denk je, 55 km peddelen, das met de auto misschien een half uurtje rijden, maar dat terrein van die boerderij waar we door heen moesten had niet echt wegen... dus dat ging niet zo snel. Maar we hadden mooi uitzicht, koeien, walibies en een mooie billabong, een drinkplaats voor het vee, met prachtige witte lelies. Na een ritje van 2 uur waren we weer in Katherine.

Grappig ik was 3 dagen in de bush, weg van alles en iedereen en had super luxe maaltijden. Nu terug in de beschaving heb ik mn eerste noodle maaltijd al weer achter mn kiezen... ach, ook niks mis mee.



Ik ben dus nu weer in Katherine en de plannen zijn ook al weer geweizigd. Inderdaad Simone, plannen zijn er om geweizigd te worden, das mijn motto.
Ik ga voorlopig nog niet naar Darwin, dat stel ik een poosje uit. Ik ga ander halve week naar een Aboriginal community. De enige witte mensen daar zijn dokters, zusters, docenten en piloten. Er is 1 winkel, the general store! En er word geen alcohol verkocht. Aboriginals en alcohol is niet zo'n goeie combinatie.

Ik ga h ier heen met Huw, hij is piloot en gaat een poosje in Ngukurr, spreek uit: "Noekar" werken. Hij vliegt dokters en docenten en aboriginals van Ngukurr naar Darwin en Katherine. Ngukurr ligt 300 km ten oosten van Katherine, 1000 inwoners, de echte outback dus. Huw heb ik ontmoet in het backpackers hostel en vroeg of ik het leuk zou vinden om een poosje in een echte "Abo cummunity" te komen wonen/werken. Misschien kan ik een baantje in de general store krijgen of op de school. Dit lijkt me wel een avontuur. We vliegen morgen die kant op.

Als het goed is, is er daar internet dus kan ik jullie wat makkelijker op de hoogte houden van mn avonturen. Voorlopig dus geen road trip maar een echt outback adventure!

De foto's van mijn kano tocht kan ik helaas niet uploaden. Ik heb ze al op mn Ipod gezet en van mn kaartje gewist. Mijn Ipod kan ik alleen op een Mac aansluiten dus kan ik die foto's pas plaatsten als ik een Mac ter beschikking heb. Even geduld dus.

Tot zo ver,

Groetjes uit de Outback,

Liefs, Greet