Laatste week Samoa

Dag 17: Weer een dagje bij de kinders. Maandag 7 december 2009

Vandaag zijn we weer naar het tsunami gebied gegaan. T word een beetje eentonig maar ik was wel blij dat we weer gingen. Daar kwamen we ten slot van rekening voor. Om 5.15 ging mijn wekker want ik ging helpen met het klaarmaken van het ontbijt en de lunch pakketjes dus om 5.30 moest ik in de keuken staan. Brood gesmeerd lunch pakketjes gemaakt en papaja geschild. Om 8.00 vertrekken, gezellig in de vrachtwagen, ik ga dat nog missen.... om 10.00 kwamen we aan bij de “school”. Vandaag hadden we iets meer voorbereid. De mannen gingen nog wat bomen omzagen en wij vrouwen hielden ons bezig met rekenen en het alfabet. Ik heb een bijbel verhaal verteld. David en Goliat. Blijft een succes verhaal. Met behulp van Appelle, een meisje hier van de base die voor mij vertaalde, kreeg ik geloof ik mn verhaal wel redelijk duidelijk. Ik was ingedeeld bij de oudste groep kinderen en we zijn begonnen met pijlen hoe het staat met hun lezen en schrijven skills. Een paar kinderen gaan overduidelijk naar school maar er zijn er ook die op hun 18de nog niet kunnen lezen en schrijven. Het was echt fijn om deze kinderen te kunnen helpen en ik hoop echt dat er mensen komen die deze school over nemen en draaiende houden. Ook heb ik me bezig gehouden met het maken van limo en het uidelen van koekjes. Ik voelde me wel nuttig. Na pauze gingen we weer volleyballen. Maar toen de jongens van de base mee gingen doen werd er weer hard gesmashed met de bal en taaide ik af. Om 14.00 zijn we weer terug gereden naar de base.
S avonds heb ik met Elise, het NL meisje van een ander team, “Sinterklaas gevierd”. Ze had van haar thuisfront pepernoten en chocolade muntjes opgestuurd gekregen en die wilde ze graag met me delen. Omdat zij de avond er voor niet lekker was en ik de avond dáár voor een team meeting had was het dus door geschoven naar vanavond. Ach beter laat dan nooit. We hebben samen onze slipper gezet en uit volle borst alle sinterklaas liedjes gezongen die we kende. Vervolgens heeft Elise haar perpernootjes en chocolade munten op onze slippers gelegd, waarna we die natuurlijk heerlijk hebben opgegeten. Het was echt heel grappig om dit met haar te doen. Ik zal het bewijs bijsluiten.


Dag 18 en 19: Container leeg halen. Dinsdag 8 en woensdag 9 december 2009

Er zijn mensen die kleren bewaren en er zijn mensen die nog meer kleren bewaren. En er zijn mensen die hun bewaarde kleren aan een goed doel geven en er zijn mensen die ál hun bewaarde kleren aan een goed doel geven. Er staan hier 2 zee containers op het terrein vol met hulp goederen voor de slachtoffers van de tsunami. De inhoud komt van meelevende Nieuw Zeelanders. Aan ons, het Sydeny team, de eer om deze spullen uit te zoeken en te ordenen. Ik heb mezelf op de kleding gestort. Serieus, ik wist niet dat Nieuw zeelanders zo veel kleren konden bewaren. Of ze lopen onwijs achter met de mode. Maar dat denk ik niet. Het ene kleding stuk was nog gedateerder dan het andere. Maar gelukkig zat er ook wel veel bij was wel goed draag baar is. We hebben twee dagen lang kleding uitgezocht, blikken voedsel gecheckt op tht, bedden goed gesorteerd en schoenen op maat gezet. We hebben speciefiek hulp pakketjes gemaakt voor diverse families. Bedden goed, handdoeken, van alles 10. Een doos met bekers, bestek, borden, potten en pannen. Een doos met rijst, macaroni, blikken bonen en sausjes. Voor de kinderen van de school hebben we tassen gemaakt met zeep, een handdoek, wat kleren, schoenen en slippers, een boek en voor de kleintjes een speelgoedje. Het was wel fijn om even lekker praktisch aan de slag te kunnen. Maar t was wel heul veul.


Dag 20: onze laatste dag in Samoa. Donderdag10 december

Vandaag, of eigenlijk vanacht vliegen we weer terug naar Sydney. Om 00.15 stijgen we op. Dus vandaag ons laatste dagje hier op het eiland. Vanmorgen hebben we nog even geholpen met de hulp-goederen-puin-zooi. Nog wat linnengoed pakketjes gemaakt. S middags zijn we even “down-town” geweest. We vliegen very low budget dus dat betekend, geen druppel water en geen kruimel brood voor niks. Alles wat je nuttigt moet je voor betalen, en niet zo’n beetje ook. Dus gingen we even de stad in om wat te eten en te drinken te halen. (dat drinken moesten we natuurlijk vóór de douane al opgedronken hebben, even niet aan gedacht...) Maar ik had lekker appeltjes gekocht en die mochten gewoon mee te vliegtuig in.
Ons laatst avondmaal was in de buiten lucht. De eet-fale stond nog helemaal vol met dozen en er was dus geen plaats meer voor ons, dus hebben we “buiten” gegeten. Gelukkig bleef het droog. Na het eten kregen we wat Samoaanse dansjes van de jongens van de base. Erg leuk. Om 21.00 werden we voor de laatste keer ingeladen in de vrachtwagen en onder begeleiding van de jongens van de base zijn we naar het vliegveld gebracht.
Om 00:15 vlogen we dus. Dis zijn ook de enige 15 minuten die we mee hebben gemaakt van vrijdag 11 december 2009. Toen we om 4.15 in Aukland, Nieuw Zeeland aankwamen was het al 12 december fijn zo’n datum grens, maar jammer voor iedereen die die dag jarig zou zijn. We hadden een lay over van 3 uur op het vliegveld van Aukland en vervolens nog 4 uur naar Sydney. Om 9.00 zaterdag ochtend kwamen we aan in Sydney en zijn we op gepikt door iemand van onze base.

Ik was echt zo gaar als boter, tijdens onze laatst vlucht zaten wij tussen alle gezinnen met kleine kinderen, heb dus niet echt kunnen slapen en er is ook nog een klein griepje op komen zetten.

Nu dus een paar dagen Sydney. 17 december vliegen we naar Vanuatu. Opzich wel lekker om even bij te kunnen komen. Griepje uitzieken en nog wat boodschapjes doen. Wasje doen en lekker uitslapen. Heb een boel foto’s op facebook gezet. En voor iedereen met skype en msn, hou t in de gaten want ik ben nu dus even veel online! Om van jullie tijd om te rekenen naar mijn tijd, trek er 2 uur vanaf en verander van ochtend naar avond, of andersom, en dan heb je mijn tijd.

Liefs,

Margreet